Zuid-W

INHOUD

Zeeland

De Tempel van Nehalennia

een ceremonie voor Nehalennia

het Vrouweputje, Goes

Zeeland: De tempel van Nehalennia

De tempel ligt aan de haven in Colijnsplaat (Zuid-Beveland)

Aantrekkingskracht

Hoewel dit geen krachtplaats in engere zin is, spreekt deze nieuwgebouwde tempel van Nehalenni genoeg tot de verbeelding om op de kaart te zetten. Met name vrouwen – van over de hele wereld – worden aangetrokken door Nehalennia, soms geroepen door haar – en gaan op zoek naar de tempel. Hoewel het de expliciete bedoeling van de initiatiefnemers was om er géén rituele handelingen te verrichten, is de tempel voor veel vrouwen juist dát: de plek waar ze Nehalennia kunnen eren, hun gebeden opzeggen, kaarsjes branden, wierook aansteken en zo deze godin eren. Vóórdat de tempel officieel werd geopend, was de ruimte al ritueel ingewijd door een groep priesteressen van de Godin.

Zo is het inmiddels een krachtige plek geworden en opnieuw een bedevaartsoord, waar steeds meer mensen, met name vrouwen naar toegetrokken worden.

De oorspronkelijke tempels van Nehalennia
Zowel in Ganuenta (de plaats waar nu ongeveer Colijnsplaat ligt) als in Domburg heeft een tempel gestaan gewijd aan de Keltisch/Germaanse godin Nehalennia. Deze tempels zijn in lang vervlogen tijden door de zee verzwolgen.

De overblijfselen van Nehalennia’s tempels zijn bij toeval ontdekt. In Domburg legde een enorme storm in de nacht een flink aantal altaren bloot, die ’s ochtends op het strand werden gevonden. De vondsten uit Domburg die naar de kerk werden vervoerd en daar zolang neergezet, werden in een brand die de kerk teisterde, vernietigd. Bij Colijnsplaat vonden vissers brokstenen van altaren in hun netten. Een flink aantal altaren (gedenkstenen) werden daarbij ook opgevist. De vondsten die uit het water bij Colijnsplaat werden gevist, zijn naar het Rijksmuseum van Oudheden in Leiden gebracht die dus nu een mooie collectie Nehalennia-altaren heeft. Slechts een enkele gedenksteen is te zien in het museum in Middelburg.

De Gallo-Romeinse tempel herbouwd
In 2005 is de tempel in Colijnsplaat naar Romeins voorbeeld herbouwd aan het haventje van Colijnsplaat. De Nehalenniatempel is bedoeld als historisch monument. Naast een cultuurhistorisch gedenkteken, is de tempel ook bedoeld als educatief centrum en als toeristische trekpleister. In een regio waar al heel veel te beleven valt voor scholieren en andere weetgierigen, past dit stukje Europese godsdienstgeschiedenis perfect, aldus de organisatie op de website. Op 13 augustus werd “dit historisch heiligdom officieel geopend en ritueel ingewijd”. De Romeinse Geschiedenis Groep “Corbvlo” speelde een inwijdingsceremonie na.

De tempel wordt Gallo-Romeins genoemd en natuurlijk vereerden onze voorouders Nehalennia al voordat de Romeinen hier kwamen en haar verering overnamen: zij is de vruchtbare Moeder maar ook de stormachtige godin van het zeewater. De tempel is bijzonder. “Behalve geometrische structuren is er vermoedelijk ook gebruik gemaakt van energetische attentiepunten, waaronder leylijnen. Tempels uit de Romeinse tijd werden toen op een kruispunt van leylijnen gesitueerd, en door de lengterichting van de tempel lag onder andere ook een leylijn.”, aldus de website leylijnen.com.

De tempel bezoeken
De tempel van Nehalennia is te vinden in het haventje van Colijnsplaat. Er zijn een aantal mensen, die zorgdragen voor de tempel. De tempel is meestal gesloten. Wil je in de tempel, moet je vragen of ze geopend kan worden. Dan kan bij de Hoedster van de tempel: Irma Bolijn. Samen met haar man Pim draagt ze zorg voor de tempel en reizigers kunnen bij hen in hun B&B ook overnachten. Een percentage daarvan gaat naar de tempel.

Wil je als groep een ritueel bij en in de tempel doen? Dan moet je dat aanvragen. Het is ook mogelijk om voor groepen een arrangement te boeken, bijvoorbeeld schoolklassen. De Germaans/Romeinse tijd wordt dan op aanschouwelijke wijze toegelicht. Ook kan de tempel worden gebruikt om er te trouwen, traditioneel of voor bijvoorbeeld een handfasting.

Meer lezen en informatie voor boekingen: http://www.nehalennia-tempel.nl

Donaties zijn welkom
Voor het onderhoud en dus de continuïteit van de tempel is geld nodig. Doneert u alstublieft. Giften zijn welkom op NL 33 RABO 037 1420 997 ten name van Stichting Nehalennia te Colijnsplaat.

 

Hoeders van de tempel
Irma Bolijn en Pim Schenkelaars

Bijstelling

Inmiddels zijn Irma en Pim op reis, hun hoederschap is voorbij. Zoek informatie over de huidige mogelijkheden - of ga op zoek in Colijnsplaat zelf : )

© Lida van de Water

Bronnen

Annine van der Meer, Nieuw licht op Nehalennia, over een Zeeuwse Moedergodin uit de vaderlandse geschiedenis, 2015. www.pansophia-press.nl  

www.leylijnen.com

http://www.nehalennia-tempel.nl

http://www.trec.eenhoorntrec.nl/nehalennia.htm

 --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Een ceremonie voor Nehalennia

Ja zij is herrezen

Vissers haalden in 1970 brokken op van haar tempel, die verzonken ligt voor de kust bij Colijnsplaat in Zeeland. Er ontstond een initiatief om de Tempel te herbouwen. Dit is uitzonderlijk, vooral daar deze Godin er al was vóór de Romeinse tijd en zeker vóór het Christendom, wat nu in die streek wordt beleden.

De beelden en gedenkstenen en altaartjes tonen de godin meestal zittend, met op haar schoot een mand met appels, met naast haar een hond.
Zij draagt een lang gewaad met eroverheen een kort manteltje.
Dit laatste is uniek, er schijnt niet één andere godheid te zijn die dit draagt.
(Zelf denk ik dan: Dat spreekt vanzelf, er staat toch altijd een straffe wind aan de kust! en zeker als de Godin meevaart op het schip … Zij staat namelijk een enkele keer afgebeeld met de voet op de voorsteven van het schip).

Zij was de beschermgodin voor de zeevaarders, vissers, reizigers, maar Zij is ook de Godin van eb en vloed, van de Wateren en van de streken van land-en-water, van de Lage Landen.
Natuurlijk is zij ook de Drievoudige Godin, wellicht zelfs dezelfde als de Lady van Avalon, met haar appels, haar hond …..

Haar Tempel is herbouwd. Ik heb begrepen dat een kleine groep mannen zich intensief heeft beziggehouden met dit bijzondere project. In 2005 werd “dit historisch heiligdom officieel geopend en ritueel ingewijd. Het gebouwtje is wetenschappelijk verantwoord maar ook spiritueel ingewijd; het kent een bijzondere Keltische maatvoering en is van klassieke ambachtelijkheid.” Dit laatste nam ik over van het foldertje en bij die tekst komt het mij voor, dat de Godin werkelijk in ere wordt hersteld!

Welnu, wat was ik verrast toen ik Nehalennia’s Tempel zag!
Met een klein groepje priesteressen wilden wij bij ons bezoek aan dit bijzonder stukje kust een bijdrage leveren aan het “reclaimen” van deze Godin.

Haar Tempel bevindt zich temidden van het leven, zij staat daar te schitteren temidden van de vrolijke bedrijvigheid van de jachthaven en de zeevisserij. Een prachtig zacht-okerkleurig tempeltje met echte pilaren.

Wij hebben er een mooie elementen-ceremonie gedaan, een prachtig lied – door Karin – tweestemmig gezongen en onze gebeden opgedragen aan Nehalennia. (Korte tijd later besefte ik tot mijn verrassing dat degene voor wie mijn gebed was geweest, op miraculeuze wijze mentaal en moreel was hersteld …)

 

Gekleed in de kleuren van de zee hebben wij aan het strandje een healing-ceremonie voor het water en de Aarde gedaan. Uit drie verschillende Godinnebronnen – Glastonbury, Kildare en Heiloo – hadden we water meegebracht, hebben dat in een fonkelende straal bijeen gegoten, en zo meegegeven aan Nehalennia’s golven. De bij deze gelegenheid voorgelezen tekst (uit “Lady of Avalon” door Marion Bradley) bleek wonderwel van toepassing bij onze ceremonie – evenwel er niet door beïnvloed!

 

“Daar hief zij de Graal nog eenmaal op en schonk de inhoud
in het grotere water met een glinsterende stroom.
In haar veranderd Zicht zag zij hoe het bronwater een
gloed in zich droeg die zich verspreidde in schitterende
stofjes, tot het hele meer een opalen glans droeg.
Zij wist dat alles waar het water aan raakte een deel
van de zegen zou ontvangen, tot in alle werelden. “

Tot slot gingen wij afscheid nemen van de mensen van B&B “De Eenhoorn”. Zij hebben veel affiniteit met zowel het Romeinse als het Keltische verleden van Colijnsplaat. Zij verzorgen rondleidingen, ook naar de Tempel, zodat heel wat vakantiegangers en dagjesmensen in de Tempel komen.

Bij ons vertrek kwam er net een groep terug van zo’n rondleiding. Wij hoorden hen zeggen: “Wat een bijzondere en goede sfeer is er in de Tempel ….”

Dan kijken wij elkaar veelbetekenend aan en denken:

Water naar de Zee dragen – wat een goed idee.

Sonja Campagne (september 2012)

 

 

Vrouweputje Goes

 

Zes vrouwen

Het O.L. Vrouweputje bij Baarsdorp stond tot in de vorige eeuw bekend als bedevaartsplaats. Bij de aanleg van de A58 ging heel het heggenlandschap De Poel op zijn kop, waarbij veel putjes werden gedempt. In 1973 werd zo het Maria- of Onze Lieve Vrouweputje dichtgegooid en kwam er zo een einde aan deze bedevaartplek.

In 2004 kwamen zes vrouwen bij elkaar om het Vrouweputje in ere te herstellen; deze bron was dichtgegooid en het bedevaartsplekje bijna vergeten. De plek was niet meer bekend. Ze zijn op zoek gegaan naar de oude plek. Om de precieze plek van de kreekrug van het Vrouweputje te vinden, zijn er grondboringen verricht. Op de plek waar het veen bij de vorming van de geul door de zee is weggeschuurd, is in 2006 het Vrouweputje hergraven, op honderd meter afstand van de historische bron.

De bron ontsproot weer. Ze ligt in een kavel die door de Stichting, met geld van sponsors en donateurs, is aangekocht. Ze hebben er een bijzondere plek van verstilling en rust gecreëerd.

Het landschap door de eeuwen heen

De plaats waar het Vrouwputje ligt heeft een interessant geologisch verleden. Dit ‘oudlandgebied’ De Poel bestond al voordat de eerste dijken werden aangelegd. Door vroegere overstromingen is er in dit gebeid een kreekrug ontstaan. Het Vrouweputje ligt in deze kreekrug en het wellende water wordt door het zand gezuiverd. Het water dat er in stroomt is altijd helder en zoet. Een heel bijzonder gegeven voor een gebied waar verder al het grondwater brak is. Ook wordt er verteld dat zelfs in de droogste zomers het Mariaputje niet droogviel. De ontstaansgeschiedenis van dit gebied ligt hieraan ten grondslag.

In het begin van de periode 7000 tot 3100 voor de christelijke jaartelling leek het gebied van wat nu de provincie Zeeland is, op onze huidige Waddenzee. De duinenrij vormde voor Zeeland een gesloten kustlijn. Hier leefden de eerste inwoners van Zeeland. Achter de duinenrij lag een moeras, dat werd gevoed door de toestroom van het zoete rivierwater uit het oosten. De cyclus van planten die groeiden en afstierven, creëerde na eeuwen een veenlaag; hierdoor werd het gebied langzamerhand hoger. Het was een uitgestrekt veenlandschap dat omstreeks 350 christelijke jaartelling werd getroffen door zware stormen; de duinenrij brak, er ontstonden stroomgeulen in het veen. Die vulden zich geleidelijk met zand. Dit was een proces van acht tot negen eeuwen. De met zand gevulde geulen vormden kreekruggen. Mogelijk is de kleine kreekrug in De Poel waarin het Vrouweputje ligt, een paar honderd jaar na de christelijke jaartelling ontstaan. Dijken kwamen in de 12e eeuw.

Natuurlijk bestond het zoete bronwater al en erkenden de bewoners dit soort plekken als heilig (helend), voordat de plek een bedevaartsplek in christelijke zin werd en de bron werd hernoemd als Mariaputje. De vele verhalen die de vrouwen van Stichting Vrouweputje hebben verzameld geven goed inzicht van de werking van het water en de kennis die de mensen hadden over dit genezende bronwater.

Vrouweputje: symbool van eenheid

Met hun initiatief willen deze zes vrouwen die de Stichting Vrouweputje Goes hebben gevormd een bijzondere plek in de Zeeuwse natuur terugbrengen. De vrouwen hebben een kavel ingericht volgens een bepaalde symboliek die ook terug is te zien in de keuze van de planten en bomen. De Stichting heeft geprobeerd historie, ecologie en spiritualiteit samen te brengen. De Stichting heeft gekozen om de bron Vrouweputje te noemen – en niet Mariaputje, om het niet te direct te verbinden met het katholieke geloof. De bron wil een symbool van eenheid zijn. Het Vrouweputje is zo een bezinningsplek waar mensen naar toe kunnen om bij deze bijzondere bron tot zichzelf te komen.

Via een bruggetje over de sloot stap je een stille, groene wereld binnen. Fluitende vogels en wuivend riet doen je bijna het gebrom van het snelwegverkeer vergeten. Langs het slingerpaadje dat naar de bron leidt, staan borden die uitleg geven over de symboliek van de planten en bomen die er staan. In wilgentakken zit bijvoorbeeld een pijnstillend sap dat te vergelijken is met aspirine. Ook is er een stenencirkel, waar iedereen die dat wil een steen kan neerleggen om een wens te doen, dank te zeggen of iets uit handen te geven. De beplanting rondom de put is eveneens vormgegeven aan de hand van een symbolische gedachte, namelijk die van een druppel die in de put valt en kringen verspreidt over het water. Deze kringen zijn terug te vinden in de opstelling van de bankjes, de beplanting en de wilgenschermen. Deze schermen dienen tegelijkertijd als coulissen om bezoekers te doen beseffen dat ze op een bijzondere plaats zijn.

Het water kan geput worden uit de pomp die hier speciaal voor is aangelegd. Water is een energiedrager van woorden en emoties. Een bron waar mensen troost en genezing zoeken, heeft water met een andere energie dan ‘gewoon’ water. Water uit een bron is krachtig, van zichzelf of door de aandacht die mensen aan het water geven. Met het Vrouweputje willen de vrouwen een nieuwe positieve plek creëren in het Zeeuwse landschap waar mensen naar toe kunnen komen om tot rust te komen of troost te vinden. Treed deze plek dus met respect tegemoet.

De vrouwen van het Vrouweputje zagen het als hun grootste geschenk dat ook anderen bij deze bron hun liefde, vertrouwen en dankbaarheid weer mogen terugvinden zodat het water de mens zal genezen. Hun mooie werk gaat door, ook via nieuwe handen en gezichten.

 © Lida van de Water

 

Praktische informatie

Het terrein van het Vrouweputje is vrij en gratis toegankelijk.
Bedevaartsplek Vrouweputje
Oostweg
4458 SK ‘s-Heer Arendskerke
www.vrouweputje.nl

De ingang naar het Vrouweputje bevindt zich tussen de akkers aan de Oostweg. Er is geen parkeerplaats of opvallende wegbewijzering. Je zou de bezinningsplek zo voorbijrijden (iets wat ons gebeurde : ).

https://www.vrouweputje.nl/

Wandelroute

Er is een bijzondere wandelroute naar de plek toe.
In het boekje ‘Vrouwputje [bron van eenheid]’ wordt uitgebreid ingegaan op het landschap vanaf 7000 voor de christelijke jaartelling. Het gaat nader in op de ontstaansgeschiedenis van het perceel en de symboliek die er tot uitdrukking is gebracht. Ook volksverhalen over genezing door het Mariawater zijn in dit boekje opgenomen.

Bronnen

Stichting Vrouweputje Goes, Vrouweputje, bron van eenheid, 2008

http://www.pzc.nl/regio/een-plek-voor-bezinning-vlakbij-de-snelweg-1.1693814

https://www.facebook.com/Vrouweputje

Heilige bronnen in de Lage Landen. Op zoek naar bronnen van betekenis in verleden en heden, 2013 (Ginny Rentmeester over het Vrouweputje Goes)